اعلام نتایج نهایی شمارش آرای انتخابات ریاست جمهوری/ مشارکت 73 درصدی مردم

سلام
ميخوام بگم صبر كنيد
ميخوام بگم اشكال نداره
ميخوام خيلي چيز ها بگم
اما دلم تاب نمياره
نميخواهيد حركت كنيد نميخواهيد كار كنيد باور كنيد دير شده
بسه ديگه از همين امروز شروع كنيد كار تلاش علم و علم اموزي شب و روز كار كردن بچه ها يا علي بگيد بلند بشيد
القدس لنا.

انتخابات هنر ترساندن است. فرق ندارد در ایران یا آمریکا یا فرانسه یا مصر یا روسیه و... باشد. مردم هیچ گاه فرصت و حوصله تحلیل راهکارها و برنامه های افراد را ندارند. در عوض همیشه این سلاح برنده ترس است که برنده را مشخص می کند. برنده کسی است که بیش از دیگران بتواند مردم را بترساند. دیدید در فرانسه مردم از ترس نژاد پرستی لوپن به ماکرون رای دادند. در روسیه مردم از ترس بازگشت به شرایط نکبت بار قبل از پوتین است که به او رای می دهند. در آمریکا عده ای از مردم از ترس نژاد پرستی ترامپ به کلینتون رای دادند و عده ای هم از ترس جنگ طلبی کلینتون بود که به ترامپ رای دادند. در ایران هم مردم از ترس وقوع جنگ به دست رییسی بود که به روحانی دادند.
اما نکته این جا است که آیا دست رییسی برای مقابله به مثل خالی بود؟ پاسخ منفی است. رییسی کافی بود نشان دهد آنچه همیشه در دنیا سبب وقوع جنگ می شود صرفا رفاه طلبی و آرامش پرستی است. مشاوران رییسی باید همان تکه از مستند روحانی که جنگ تحمیلی 8 ساله را نشان داد را در مستند خود نشان می دادند و البته اضافه می کردند این جنگ زمانی رخ داد که رییس جمهور وقت یعنی بنی صدر فردی صلح طلب بود! زمانی که سرانه و بودجه نظامی ارتش بشدت کاهش یافت. سربازی به یک سال تقلیل یافت و به تهاجمات مرزی توسط صدام بکلی بی توجهی شد تا صلح حفظ شود! و نشان می داد که الان هم همان رویه به گونه ای دیگر در پسابرجام برقرار شده است.
رییسی باید ماجرای صلح 598 را نشان می داد که نتیجه اش تنها و تنها جری تر شدن صدام و حمله مجدد وی به ایران و تصرف همه آن مناطقی بود که با زحمت و خونهای بسیار آزاد شده بود. نتیجه اسیر دادن بیش از کل اسرای قبل از آن در جنگ بود.
رییسی باید ماجرای لیبی را نشان می داد. سرنوشت کشوری که روزی انقلابی بود اما ابتدا صنایع هسته ای و سپس موشکی خود را حذف و کاهش داد اما نتیجه اش الان این است که می بینید و نشان می داد چطور شصت سال است کره شمالی مورد تهدید آمریکا است اما جنگ نمی شود! چرا که سگی که زیاد پارس کند پاچه نمی گیرد . رییسی باید نشان می داد که اتفاقا جنگ زمانی رخ می دهد که دشمن ظاهر دوست به خود می گیرد. مثل وقتی که بشار اسد و جان کری سر یک میز شام غذا خوردند و ششماه بعد جنگ شد!
آری. کافی بود رییسی همین چیزها را در مناظره ها عنوان می کرد و در مستند خود نشان می داد. هیچ دروغی هم لازم نبود. اتفاقا این ترس واقعی بود. می توانست رییسی در مستند خود آوارگان لیبی و عراق و سوریه را نشان دهد تا مردم خود بفهمند چه خوابهای حشتناکی برایشان دیده شده و آمریکا مار زخم خورده ای است که بعد از خلع سلاح ایران انتقامی هولناک از مردم ایران خواهد گرفت.
کافی بود سخنان بن سلمان در اینکه بزودی جنگ را به داخل می کشد را نشان می داد.
اما متاسفانه رییسی فقط بر مساله اقتصاد تکیه کرد و معلوم است که وقتی پای جنگ در کار باشد مردم فساد را بر جنگ ترجیح می دهند.
من رییسی را به خاطر فضایل و سجایای اخلاقیش بسیار دوست دارم. اما اخلاق تنها کافی نیست.

مردم پیروز اصلی انتخابات